Alleen mensen gedood door de reuzenmoa-vogel

werd de reuzenmoa-vogel in Nieuw-Zeeland alleen gedood door mensen of waren er ook factoren als klimaatverandering en vulkaanuitbarstingen bij betrokken? Deze vraag wordt al vele jaren hevig besproken onder wetenschappers, maar nu sluit een Deense onderzoeker het debat af met overtuigend bewijs.In een nieuwe studie toont Morten Allentoft, een postdoc fellow bij het Centre for Geogenetics van het Natural History Museum of Denmark, aan dat het met de moa-populatie prima ging voordat de eerste mensen zich ongeveer 700 jaar geleden in Nieuw-Zeeland vestigden.Het onderzoek, dat het resultaat is van een langdurige samenwerking tussen wetenschappers uit Denemarken, Australië en Nieuw-Zeeland, toont aan dat de reuzenvogel alleen werd uitgeroeid door contact met de mens, en dat noch vulkaanuitbarstingen, klimaatveranderingen of ziekten die zich voor de menselijke aankomst voordeden er iets mee te maken hadden, zoals andere onderzoekers hadden gesuggereerd.Het is daarom ook interessant op te merken dat de reuzenvogels minder dan 200 jaar na de aankomst van de Polynesische kolonisten verdwenen.

“ons idee van de nobele wilden die in harmonie met de natuur leefden is verkeerd. De mooie co-existentie is een illusie. We weten al lang dat mensen hebben bijgedragen aan het uitsterven van de moa, en we kunnen nu bewijzen dat menselijk contact de enige oorzaak was. De bevolking deed het prima voordat wij mensen Nieuw-Zeeland bereikten,” zegt Allentoft.

nieuwe studie ontbindt oude studie

eerder werd aangenomen dat de moa al dicht bij uitsterven waren toen de Polynesiërs over zee naar Nieuw-Zeeland zeilden.

verschillende wetenschappers hebben suggesties gedaan over hoe de moa al hun toegewezen tijd op aarde had doorlopen voordat wij mensen hen de laatste duwtje gaven.In 2004 suggereerde een genetische studie ook dat de moa snel achteruit gingen in de millennia voordat de Polynesiërs arriveerden.

echter, volgens Allentoft, deze eerdere interpretaties waren gebaseerd op zeer kleine datasets en enkele eenvoudige modellen, en genetische analysemethodes hebben sindsdien grote verbeteringen gezien.

de verbeterde methoden die in de Deense studie werden gebruikt, geven een heel ander beeld:

“door DNA van bijna 300 individuen van vier moa-soorten te analyseren, hebben we nu een veel steviger resultaat. Het toont aan dat geen van de vier moa-soorten die we onderzochten, een afname in genetische diversiteit onderging gedurende 5.000 jaar voordat de mens in Nieuw-Zeeland arriveerde. De bevolking was fit en gezond, en was volledig in staat om goed te leven als wij mensen het niet hadden gedood,” zegt de onderzoeker.

de moa had een hoge genetische diversiteit

in de studie keken Allentoft en collega ‘ s naar fossiel DNA van 281 Moa-botten, verspreid over een periode van 13.000 jaar geleden tot mensen landden op de kusten van Nieuw-Zeeland rond het jaar 1300.

ze dateerden de botten met behulp van de koolstof-14-dateringsmethode, waarna ze het DNA van de botten sequentieerden om een beeld te vormen van hoe groot de genetische diversiteit was in de moa-populatie in de periode voorafgaand aan de uitsterving.

in tegenstelling tot de studie van 2004, waarin de onderzoekers alleen mitochondriaal DNA bestudeerden, analyseerde de nieuwe studie ook nucleair DNA in de vorm van zogenaamde microsatellieten, wat een veel hogere resolutie in de analyse geeft, wat tot een meer solide resultaat leidde.

uit de nieuwe analyse bleek dat de MOA-genenpool fit en gezond was en geen tekenen van inteelt of lage genetische variatie vertoonde, zoals bij een kleine en afnemende populatie.

” er is een correlatie tussen genetische diversiteit en populatiegrootte. Wanneer een bevolking instort, wordt dit duidelijk weerspiegeld in de genetische diversiteit van de bevolking. We zien dit niet in de moa, die een zeer stabiele genenpool behield,” zegt Allentoft.

“we hebben ook een aantal datasimulaties uitgevoerd van verschillende bevolkingsscenario’ s, die allemaal laten zien dat de populatie niet op het punt stond in te storten. Onze gegevens laten precies het tegenovergestelde zien: dat de moa-populatie waarschijnlijk toenam tot het moment dat de mensen arriveerden.”

uitsterven niet alleen als gevolg van de jacht

de nieuwe bevindingen kunnen beslechten en oude wetenschappelijke geschil, Maar ze geven niet precies aan hoe de moa uitgestorven. Hoewel het wel aantoont dat de mens de oorzaak was, zegt de studie niets over hoe wij het uitsterven hebben veroorzaakt.Allentoft twijfelt er niet aan dat de jacht een van de oorzaken is, maar andere factoren kunnen ook een rol hebben gespeeld:

“We weten dat de eerste Polynesiërs ratten meebrachten naar Nieuw-Zeeland. Misschien hebben de ratten de smaak van de vogeleieren of zijn jongen. Het is ook mogelijk dat mensen een aantal ziekten met zich meebrachten, die zich vervolgens verspreiden naar de moa. We weten het niet, ” zegt hij.”Wat we wel weten is dat er veel Moa-botten zijn in de vroegste keukentussens in Nieuw-Zeeland, en dat het minder dan 200 jaar duurde voordat de kolonisten de moa hadden gedood. Vanuit dit perspectief is ons idee van een mooie coëxistentie tussen onze wilde voorouders en de natuur een illusie.”

lees de Deense versie van het artikel op videnskab.dk

wetenschappelijke links

• ‘uitgestorven Nieuw-Zeelandse megafauna waren niet in verval voordat menselijke kolonisatie ondersteunende informatie,’ PNAS 2014. DOI: 10.1073 / pnas.1314972111

• profiel van Morten Allentoft

gerelateerde inhoud