10 feiten over legendarische dichter Mahmoud Darwish

10 Facts About legendarische dichter Mahmoud Darwish

posted on: Dec 12, 2018

door: Cait O ‘ Connor / Arab America bijdragende schrijver

bekend als de “stem van Palestina,” Mahmoud Darwish is een van de meest geliefde dichters zowel binnen als buiten de Arabische wereld. Als politiek activist en literair icoon schreef hij veel en ontving hij veel lof. Zijn lezing in Beiroet in 2008, kort voor zijn dood, trok een publiek van meer dan 25.000. Hij schreef regelmatig over zijn eigen ervaringen van onteigening en ballingschap en zijn woorden gaven een stem aan verhalen over lijden over de hele wereld.

een venster in zijn ziel

elke lezer van Darwish ‘ s werk kan de emotie die uit zijn schrijven vloeit, detecteren, maar het onderwerp was vaak dieper voor Darwish dan algemeen bekend.Darwish groeide op en was ervan overtuigd dat zijn familie hem haatte, vooral zijn moeder. Toen hij in 1965 gevangen werd gezet voor politieke actie, schreef hij “Ik verlang naar het brood van mijn moeder” uit schuld voor het verkeerd inschatten van de haat die hij van zijn moeder waarnam.

het gedicht, op muziek gezet en uitgevoerd door de beroemde zanger Marcel Khalife, is tegenwoordig enorm populair. Voor Darwish, een intens persoonlijke uitdrukking, resoneert zijn werk diep in Palestina en daarbuiten.

vroege Communistische banden

in 1961, op 19-jarige leeftijd, sloot Darwish zich aan bij Rakah, de Communistische Partij van Israël. Op dat moment was de groep een van de enige politieke organisaties die Palestijnen als gelijken erkende. De partij publiceerde ook Darwish ‘ s eerste compilatie, “Wingless Birds” (uittreksel hierboven) in hun tijdschrift, waarvan hij later redacteur zou worden. Zijn werk voor de Communistische Partij hielp bij het lanceren van zowel zijn redactionele als literaire carrière.

3. Metaforisch gezien gebruikt Darwish Palestina als een metafoor voor het verlies van Eden door zijn diepe verbondenheid met zijn thuisland en zijn verdriet na zijn ballingschap. De realiteit van dit sentiment kan worden gezien in de titel van zijn 2003 publicatie “helaas, het was paradijs.”Thema’ s van geboorte en opstanding en de pijn van verbanning en verwijdering worden allemaal samengevat door Darwish ‘ s reflectie op zijn huis. Het is om deze reden dat hij de unieke onderscheiding van “nationale dichter” kreeg, die het gevoel en de emotie van het Palestijnse volk onthulde.Bijna al zijn gedichten zijn in het Arabisch geschreven, waardoor sommige critici hem de “redder” van de Arabische taal noemden. In eenvoudige maar zeer metaforische, genuanceerde taal gebruikt hij zijn moedertaal om geheel nieuwe beelden te maken om zijn gepassioneerde ideeën uit te drukken. Sommige van zijn schrijven is zelfs “profetisch” genoemd voor de nauwkeurigheid van de vertegenwoordiging.

Al-Karmel

in de jaren zeventig, na zijn verhuizing naar Libanon, werkte Darwish samen met de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Naast het schrijven en bewerken van hun maandelijkse tijdschrift, werkte hij ook als directeur van hun onderzoekscentrum. In 1980 richtte hij Al-Karmel op, een populair literair en cultureel tijdschrift dat nog steeds in gebruik is. Hij zou de rest van zijn leven met het dagboek werken. In hun overlijdensbericht voor Darwish rapporteerde de New York Times zijn toewijding aan het publiceren van het werk van jonge Arabische schrijvers.

een controversiële stem

Darwish heeft meer dan 20 dichtbundels geschreven en gepubliceerd, evenals verschillende prozawerken. Zijn werk is vertaald in 35 verschillende talen en hij wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke Arabische dichters. Overigens komt de meeste van zijn kritiek dicht bij huis. Zijn werken zijn zelfs besproken en besproken in de Knesset, de Israëlische wetgever. Zijn werk “Those Who Pass Between Fleeting Words” werd vooral besproken vanwege zijn suggestie over Joods vertrek uit de Westelijke Jordaanoever en Gaza, gepubliceerd in de vroege dagen in de Eerste intifada.

een stem voor iedereen

Darwish ‘ s schrijven vertegenwoordigde consequent de stemmen en sprak de bezorgdheid uit van degenen die het zwijgen werden opgelegd. In sommige van zijn stukken verbeeldde hij zich de strijd van andere gemarginaliseerde groepen, waaronder Afro-Amerikanen onder koloniale heerschappij, en een poging om hun stem aan te passen en hun pijn te begrijpen. Een van zijn beroemdste werken vanuit een ander perspectief, getiteld “Speech of The’ Red Indian ‘” verbeeldt de strijd van inheemse Amerikanen en vraagt hoe te leven in overeenstemming met de natuur.

een verborgen Romance

het personage ” Rita “dat tijdens zijn werk verschijnt, met name in zijn gedicht” Rita and the Rifle”, is eigenlijk geschreven voor Darwish ‘ s oude Joodse vriendin Tamar Ben Ami, met wie hij in Haifa woonde. Hun relatie was het onderwerp van de documentaire “Write Down, I am an Arab.”

vandaag is het gedicht op muziek gezet door vele Arabische artiesten, waardoor het een van Darwish ‘ meest bekende stukken is, a beautiful love song.

hartproblemen

Darwish leed gedurende zijn leven aan hart-en vaatziekten en andere gezondheidsproblemen. Zijn eerste hartaanval kwam in 1984, waarna hij geopereerd werd. Zijn tweede hartoperatie in 1998 was een bijna-doodervaring. Het was in de herstelperiode na deze operatie dat Darwish grotendeels zijn epische gedicht “muurschildering” schreef en opdroeg, een reflectie op dood en sterfelijkheid.

“identiteitskaart”

een van de bekendste gedichten van Darwish is een stuk genaamd “Record: I Am An Arab “of” Identity Card.”In het gedicht, Darwish als de verteller neemt het perspectief van een Palestijnse onderdrukt door Zionistische krachten. Het gedicht lijkt deze officieren rechtstreeks aan te spreken. Sinds de publicatie in 1964 is het gedicht zowel een bron van trots voor Palestijnen als een doelwit van Israëlische kritiek voor de verkenning van de Arabisch-Palestijnse identiteit. In 1965 las Darwish zijn gedicht hardop voor in een overvolle bioscoop in Nazareth. Het was een instant hit, maar Darwish werd kort daarna gearresteerd, een van de vijf arrestaties tussen 1961-1967.

de kritiek nam pas toe nadat het gedicht hardop in het Hebreeuws werd voorgelezen op een Israëlisch radioprogramma. Maandenlang na de lezing vielen Israëlische politieke leiders het gedicht aan en beschuldigden Darwish van antisemitisme. Darwish, altijd voorzichtig met de schijnwerpers, vluchtte uit de giftige atmosfeer van Palestina en vestigde zich in Beiroet, weigerde het gedicht hardop voor te lezen. Dit teleurstelde veel van zijn aanhangers, maar het gedicht blijft een strijdkreet voor gerechtigheid en identiteit, altijd een herinnering aan de Nakba en haar verschrikkingen. Darwish was de eerste die de “zegevierende vijand” zonder identiteit beschreef en ondermijnde. Deze vijand is vormloos en vormloos in zijn misstanden en overwinningen, maar mist de rijkdom en diepte van de Palestijnse identiteit die hij onderdrukt. Dit aspect verklaart misschien de krachtige aantrekkingskracht van het gedicht.

Palestijnse Onafhankelijkheidsverklaring

in 1988 schreef Darwish de Palestijnse onafhankelijkheidsverklaring, die door Yasser Arafat werd afgekondigd tijdens de 19e Palestijnse Nationale Raad. Het document roept op tot een onafhankelijke staat Palestina, open voor “Palestijnen waar ze ook zijn”, met Jeruzalem als hoofdstad. In het stuk roept Darwish opnieuw op tot de standvastigheid van de Arabisch-Palestijnse identiteit en zegt dat Arabisch-Palestijnen “hebben gezegevierd over het plan om ons uit de geschiedenis te verdrijven.”